|
پښيمانه
ســـــــــترګــــې
مـــې دي وږې د زړه کــــــــــــــــــور مـــــې
ويــــــــــرانه
حلـــــــــــــــق مـــــــــرۍ مـــــې وچه غــــــــواړم
ډکـــــــــه پيـــــــــــــمانه
ای ســـــــــــــاقـــي باداره! زمــــــــا لاس او
ســــــــــتا لمــــن ده نــــور
بيـــا به قــــــــدم کښـــــــې نه ږدم پـــــه بـــــله
آســــــــــــــــــــــــــــــــتانه
ځـــــان مــــې خوشــــــې ســـــــــــتړی په
لـــوســــــتلو د کـــتاب کــړ
هيــــــڅ د حقــــــــيقت ور پکـــــــــــښې نـــــه وه
نشـــــــــــانـــــــــــــــــه
لاړمــــــه بازار تـــــه چـــــال چلــــــــــند يـــــې
چـــــــل و ول و ټـــــول
بحث و جنـــــــــجال و هـــــــلته پـــــه ســـــــــپک او
پــــــه درانــــــه
ورغــــلم وســــــــــتل(۱)
ته د مــــــــشرانو هـــــــــلته غـــــــونـــډه وه
زوږ شـــــــــــــــــــور او غــــــــــــوغا وه چــــه دا
وکـــــــړو کـه دا نه؟
دا د ســــــــــياست مـــــــيدان مــــــيره خـــــوشــې
ســــــــــــــــراب و
لاړمـــــــــــــــــــــــــــــــه پــه طـــمع د اوبـــو
زه ديــــــــــــــــــــــــــــــــوانه
لاړمــــــــــــــــــــه مسجــــــــــــــد ته
مــــــــــدرسې ته ور دننـــــــه شوم
هلتـــــــه قــــــــيل و قــــــــــــال و پــــــــــه روا
پـــــــــــــه روا نــــــــه(۲)
قـــــول کــــــه عمــــــــل کــــــه فــــــــکر او
خــــيال دی ټولنه کښـې
هــر څـــــــــه کښــــــــــــــــې پـــــــــــرته د
يـــــــــــــــــــوه د وهم زولانه
کښــــــېناستـــــمه کـــور کښــې خــــــــــــــېلخانې مې
راته وويـل:
ځــه!(۳)
دلــته دې نشــــــــته نــور نــه آب او نـــــه
دانـــــــــــــــــــــــــه
اوس مــې پــناه راوړه ســتاســو ســـيمې تــه،
رنـــــــــــــــــــدانــو!
دا د هـــــــــر چـــــــا کـــــــــــور دی،
خــــــــــــــرابات او مـــــــــيخانه
دا چـــــې مـــــې د درد عــــــلاج نه عــــــــــــقل نه
تدبيــــر وکـــــــړ
ولې نــو ځــــــــان خــــــــلاص ورځــنې نه کــــــــړم
مــــــــــــردانــــــه
غــــــواړم د مســـــــتئ ښــــــــکلې دنيا چــــه هلته
نشـــــــــته دی
چــــــــــــل فــــــريب نــه مـــــــــــــــــکر نه ريــا
نه بهــــــانــــــــــــــــــه
مــينه غـــــواړم ســـــــاز غــــواړم ســـرود غــــواړم نڅا
غـــــــواړم
ډکــه خــــــــولــه خــــــــندا او ســــــــترګــې
مســـــــتې جـــــانــانــه
مـــا نيـــولـــی پيـــــــــــر رحـــــــــمـــان
امـــــــام د شـــاعـــــــــرانــــو
وايم په حــــجــــــــــــــــــره کـــــــښې د ده
ښــــــــــــکلې تـــــــــــــرانه
(ټـــــــول عمــــــر مــــــــې تيـــــــر شـــــــــو
بيــــــــــهوده په زمـــــانه
نـــور دې زمـــا ســــــــــــر وي او د تـــرکـــو
آســــــــــــــــــــــــتانـــه)
ســــــيدشمس
الدين مجــــــــروح
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
يادونې:
(۱)
– وستل: د کلي مخې ته د خلکو د ټوليدو او جرګې ځای.
(۲)
– ناروا
(۳)
– په اصل کښې:
زه
 |
